زمانی که جویای کمک می شوند اغلب به دلیل خود بیماری نیست، بلکه به دلیل شرایطی است که همزمان با آن بیماری وجود دارد، مانند اضطراب یا افسردگی یا مشکلات دیگر
بعد از برطرف شدن دوره آبله مرغان، ویروس در سلول‌های عصبی خاصی از بدن واقع در ستون فقرات در سیستم عصبی باقی می‌ماند. این بدان معنی است که بدن فرد در حالت غیرفعال می‌باشد و هیچ علائمی از ویروس واریسلا زوستر تجربه نخواهد کرد.
از رایج‌ترین دلایل ابتلا به پارانوئید می‌توان به زندگی در یک خانواده کم درآمد و فقیر، بیوه بودن، ازدواج نکردن، ترومای دوران کودکی و سابقه خانوادگی اشاره کرد.
پژوهشگران هنوز علت دقیق اختلال شخصیت پارانوئید را نیافته اند، اما احتمالاً دلیل آن ترکیبی از عوامل محیطی و بیولوژیکی باشد.
این مطلب صرفا جنبه‌ی آموزش و اطلاع‌رسانی دارد. پیش از استفاده از توصیه‌های این مطلب حتما با پزشک متخصص مشورت کنید.
گاهی پارانویای روشنفکر فلسفی است. روشنفکر گمان آن دارد که توسط نیروهای نامرئی و ماوراء طبیعی معدوم شود و در قبضه انهدام خدایان قهار محو شود یا به سان «پرومته» در زنجیر خدایان گرفتار شده یا همچون سیزیف، به انجام کار بیهوده و بی امید گماشته شود.[۲۲] پانویس[ویرایش]
محل بثورات زونا می‌تواند متفاوت باشد. اگرچه این عارضه ممکن است تقریباً در هر نقطه از بدن ظاهر شود، اما بیشتر آنها روی نیم تنه بالای بدن و صورت (از جمله چشم، گوش، دهان و کمر) اثر می‌گذارند. این بثورات مشخصه به صورت نوار مانندی هستند که فقط در یک طرف بدن (راست یا چپ) تأثیر می‌گذارند و معمولاً از خط میانی کمر عبور نمی‌کنند.
کریپلین با استفاده از این ریشه لغوی این بیماری، نامی جهت تشخیص افکار توهمی به وجود آورد. بنا به تعریف او هرگونه افکار توهمی، بدون احساسات خودآزارانه، در این دسته می‌گنجند.
این شخص تصور می‌کند که صدمه یا حادثه آزار دهنده در حال رخ دادن است یا قرار است رخ دهد.
برای مثال کسی که دچار این توهم شده‌است که یک شخصیت مهم سیاسی یا ادبی است، می‌تواند در دسته مبتلایان به پارانویای مطلق بگنجد.
بعد از ابتلا به آبله مرغان، ویروس تا آخر عمر به صورت نهفته در بدن شما باقی می‌ماند و می‌تواند سال‌ها بعد دوباره به‌صورت زونا فعال شود.
شخصیت در طول دوران کودکی خطر بیماری زونا و نوجوانی به رشد و تکامل خود ادامه می دهد.
انجام فعالیت‌های آرامش‌بخشی د که استرس را کاهش می‌دهند و ذهن فرد را از درد دور می‌کند، مانند تماشای تلویزیون، خواندن کتاب، معاشرت با دیگران، گوش دادن به موسیقی، یا مشغول شدن به سرگرمی‌ها
بعضی از افراد پارانوید به شدت گوشه‌گیر هستند و بعضی دیگر نیاز دارند که دائماً در جمع باشند و از تنهایی نفرت دارند.